Για σένα ψυχή ΜΟΥ...

Είναι φορές που κοιτώ τον ουρανό... 
Αφήνομαι...

θαυμάζω το μεγαλείο του...

τ' άπειρο του... 
Είναι βραδιές που συλλογίζομαι το χθες...

στα σκοτεινά του σπλάχνα... 
Μα είναι τόσο φευγαλέα...

τόσο γρήγορη η σκέψη που χάνεται... 
Κι εκείνος μου δείχνει τ' άστρα του, την λάμψη τους... 
Κι εγώ παρακαλώ...

να αγκαλιάσω το ποιο ταπεινό του αστέρι... 
Να το κρατήσω στα χέρια μου...

να το κρύψω στην αγκαλιά μου... 
Μονάχα την λάμψη του...

μονάχα την ζεστασιά του...

μονάχα αυτά... 
Τα μάτια κοιτούν πάντα ψηλά...

προσμένουν την ελπίδα, τ' όνειρο... 
Έτσι κι αλλιώς πετάς...

σκορπίζεις χαμόγελα... 
χάνεσαι σε αναζητήσεις...

αγκαλιάζοντας την ζωή σου τρυφερά... 
Έμαθες ν' αγαπάς την ύπαρξη σου...

 να σέβεσαι την πορεία ΤΗΣ...

Κι απλά καρτερικά...

 προσμονής την παρουσία του ανάλαφρου σήμερα... 
Εκεί που η αύρα θα σου χαρίσει πνοή...

 θα σου δώσει χαμόγελα... 
Λες και περίμενες κι εσύ την ελευθερία μου...

 την έξοδο μου... 
Κι άρχισες να μου στέλνεις τρυφερά την λάμψη σου...

 το φως σου... 
Αισθάνομαι την απόφαση σου ν' 'ρθεις... 
Νοιώθω το δρασκέλισμά σου, την τροχιά σου... 
Είναι το πρώτο σου σκίρτημα για να με πλησιάσεις... 
Κι εγώ τραγουδώ ψιθυριστά για σένα  Αστεράκι μου... 
Ρουφώ τον λόγο σου σαν διψασμένος... 
Που έχει ήδη εγκατασταθεί στην σκέψη μου...

 στην Ψυχή μου...
Μα είναι τόσο τρυφερός κρύβει τόσα συναισθήματα... 
Τον κρατώ σαν φυλαχτό μέσα μου... 
Κι η ανάσα σου τόσο ζεστή, τόσο σημαντική... 
Άπλωσε το χέρι σου κοντά μου να πλέξουμε τα δάχτυλα μας... 
Άφησε όλο το κορμί σου ν' αγκαλιαστούν τα κύτταρα μας... 
Κι οι ψυχές ας χαθούν στις δικές μας διαδρομές, στις δικές μας αναζητήσεις... 
Και τα όνειρα μας ας ερωτευτούν την ζωή μας, το διάβα της... 
Για σένα τραγουδώ... 
Για σένα ψιθυρίζω λόγια αγάπης... 
Για σένα ψυχή ΜΟΥ...