Δεν ακούω πια την γλυκιά φωνή σου.......
Μόνο ψιθύρους.......
Δεν ακούω πια το δυνατό σου γέλιο......
Μόνο ένα βουβό κλάμα......
Δεν ακούω πια τα τρυφερά λόγια σου.....
αγάπη μου, ψυχή μου, κάρδια μου.....
Μόνο μια λέξη βγαίνει απ' τα χείλη σου.....
φοβάμαι......φοβάμαι......φοβάμαι.....
Την ώρα αυτή που πλησιάζει.....
την στιγμή που μοιραία θα 'ρθει......
Φοβάμαι τα μεγάλα μάτια.....
που θα καρφωθούν πάνω μου.....
το φοβερό βλέμμα την ώρα της κρίσης.....
το γεμάτο φθόνο και είρωνα.....
Μα τα αναγνωρίζω όλα αυτά τα μάτια.....
είναι οι δικοί μου άνθρωποι..........
είναι οι φίλοι μου.............
μα γιατί με κοιτάτε έτσι....
γιατί δεν χαμογελούν......
Ξαφνικά ο κόσμος θα καταρρεύσει.....
όνειρα, εικόνες, αγάπες........
όλα θρύψαλα....
ερείπια, συντρίμμια παντού.....
και τώρα.......πεσμένος στο χώμα.....
όχι....δεν έχω δύναμη να σηκωθώ......
Μα εγώ σου φωνάζω.....
ξέρω είμαι μακριά.....
μα τόσο κοντά σου.......
σου φωνάζω από τα βάθη της θάλασσας
και των ωκεανών.....
από τον ήλιο ,και τα άστρα......
σου φωνάζω δυνατά...
σ' αγαπώ.....σ' αγαπάμε όλοι....
κοιτά τώρα.....όλοι .....χαμογελούν
Μη φοβάσαι.......
το ταξίδι για την Ιθάκη τώρα αρχίζει............
