ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ.....

Ξέρεις πως είναι η μοναξιά....πως είναι όταν την αισθάνεσε, 'οταν την αγγίζεις
Τι χρώμα έχει...
Κάποτε η μοναξιά για μένα ήταν κάτι το ήρεμο...το ρομαντικό. Όταν με άγγιζε η σιωπή ηρεμούσε η ψυχή μου, ξεχνούσα το χρόνο, όλα τα προβλήματα, κάθε σκέψη που με απασχολούσε.
Κάποτε ....
Αλλά όταν ο τροχός γυρίσει και αλλάξει φορά οι σκέψεις σου βαθύνουν και έχεις βρεί αγκαλιά που έκανε πόλεμο με την μοναξιά τότες δεν είσαι μόνος κι όταν είσαι μόνος. Το μυαλό ταξιδεύει και η σκέψη μαθαίνει να βαδίζει σε καινούργιούς κάμπους. Μαθαίνει να ανεβαίνει στα πιο ψηλά βουνά. Η φαντασία σου σπάει τις αλυσίδες της , ελευθερώνετε και μαζί ελευθερώνει και τη λογική σου και γίνεσαι άλλο πλάσμα.
Γίνεσαι πουλι χωρίς φτερά.
Είσαι στενοχωρημένος μα πάλι γελάς
Είσαι κουρασμένος , νευριασμένος μα πάλι υπάρχει αυτό το κάτι που σε κάνει να πετάς.
Χίλιες σκέψεις και τα μεγαλυτερα βουνά απο αισθήματα που έχεις ανεβεί.
Ένα πρόσωπο με περισσότερες ακτίνες απο αυτές του ήλιου που διώχνει το σκοτάδι σου.
Ποτές δεν είσαι μόνος
Τρομακτικό διότι δίνεις τόσο ελευθερία στον εαυτό σου που χάνεις τον έλεγχο.
Σκέφτεσαι μονάχα με την καρδια !
Όμως κάποτε θα φύγει αυτη που έδιωξε την μοναξιά απ' την καρδιά σου και τότες θα' ρθει πάλι μπροστά σου και εσύ θα την δεχτείς γιατί είναι καλυτερα παρέα να έχεις στο σκοτάδι και ας τη λένε μοναξιά.
Και όταν μόνος σου θα μείνεις παρέα με την μοναξιά σου τότες θα την πρωτοκαταλάβεις, τότες θα δείς το πρόσωπο της..το πρόσωπο το δικό σου.
Παράπονα πολλά θα σου έχει , θα σου γκρινιάζει, θα σε ενοχλεί, θα σου τρώει την ψυχή, κάθε κομμάτι υπομονής...
Θα έρχεται στο σκοτάδι και θα σου κόβει κομμάτι-κομμάτι την καρδιά σου και θα την πετά.
Είναι άσχημο το πρόσωπο της μοναξιάς πολύ.
Είναι άσχημη η μυρωδιά της, τα χρώματα της γκρίζα.
Δεν έχει τίποτα καλό τώρα πια η μοναξιά, είμαι αρκετά μόνos και χωρίς αυτήν και όποιος λέει οτι είναι ωραία η μοναξιά δεν έχει νιώσει διαφορετικά. Δεν ξέρει πως είναι όταν η σιωπή αρχίζει και μιλά και σου θυμίζει τα παλιά.
Πως είναι να φοβάσαι να μείνεις μόνος σου γιατι σε πάνε οι σκέψεις περίπατο σε σκοτεινά σοκάκια...
Όταν προσπαθείς με όλες της δυνάμεις να αποδείξεις και να δείξεις ένα ψεύτικο χαμόγελο για να μην δούνε την μοναξιά στο πρόσωπο σου.
Να μην θέλεις να κοιμηθείς γιατι ως που να ρθεί ο ύπνος είσαι μόνος στο σκοτάδι και όταν σε πάρει ο ύπνος στα όνειρα σου να μην έρχετε κανείς....και εκεί μόνος σου...
Στην αρχή έχεις έστω τον πόνο , τις ατέλειωτες σκέψεις , τα γιατί αλλά όταν εξαντληθείς πια μένει μόνο η μοναξιά...η μοναξιά κι εγω.....