ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ....

Λίγη βροχή τ ’ απόγευμα τ ’ Αυγούστου
δάκρυα έφερε άθελα στα μάτια
Σχίστηκε η καρδιά μου σε κομμάτια
το πέρασμα μετρώντας του καιρού
Μη θέλοντας το αύριο να δώ
έριξα σκοτάδι στην ψυχή μου
Πόσο αργά κυλάει η ζωή μου
όταν δεν έχω τίποτε μπροστά μου να κοιτώ
Τώρα σταμάτησε η βροχή να πέφτει
μα στοιχειώσανε τα σύννεφα τον ουρανό
Κανένας τους δεν βλέπει πως πονώ
αέρας μαύρος την ψυχή μου θρέφει
Πιστεύοντας πως ίσως ο Θεός μου δώσει
άλλη μια μέρα όρθιος θα μείνω παν’ στο χώμα
Ίσως το μέλλον μου δεν κρίθηκε ακόμα
μία ψευδαίσθηση κάπου κρυμμένη έχω σώσει