ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ....

Δεν σ'απαρνούμαι εκτός να δεις στο σπίτι νεκροφόρα
κι η μάνα μου από πίσω της να είναι μαυροφόρα...
Μανα συγνώμη που θα δεις κηδεία αντι για γάμο
μα φταίει εκείνη που 'ριξε τα όνειρα μου χάμω...
Να μην σκεφτείς ούτε στιγμή να'ρθεις αν πεθάνω
δεν θα μπορώ να σε κοιτώ στην κάσα μου από πάνω...
Ηρθε κλαμένη τρέχοντας προς το νεκροταφείο
γιατί 'θέλε λέει να μου πει ένα στερνό αντίο... 
Όταν πεθάνω πήγαινε το βράδυ να γλεντίσεις
και το κορμί σου μην σκεφτείς στα μαύρα να το ντύσεις...
Εγώ 'λεγα το σ'άγαπώ κι εκείνη ''δεν με νοιάζει''
και τωρα στην κάσα κλαίγοντας ήρθε να μ'αγκαλιάζει...
Όταν πεθάνω να μην πεις πως τάχα μου λυπάσαι
δεν θέλω από σένανε ούτε να με θυμάσαι..
Σαν δώσω τέλος τραγικό στην άτυχη ζωή μου
εξήγησε στην μάνα μου τι έφταιξε μικρή μου...
Όταν πεθάνω να μην 'ρθεις να κάνεις πως λυπάσαι
κάτσε στο σπίτι ανοίξερη και κάνε πως κοιμάσαι...
Να μην δακρύσεις αν με δεις να είμαι μες στο μνήμα
γέλα και κάνε προσθεση στο σύνολο ένα θύμα...
Μην κλάψεις που πεθανα και τύψεις να μην νιώσεις
μπορεί να φταίς μα είναι αργά εδά να μετανιώσεις...