27/2/10

Δ Ε Ν Μ Π Ο Ρ Ε Ι !!!

Δεν ξέρω τι πονάει περισσότερο....να σε χτυπούν και να πονάς ή να αντέχεις και να σε πονάνε. Δεν μου έχει απομείνει δύναμη, υπομονή, κουράγιο. Θέλω να πιστεύω ότι δεν τέλειωσαν όλα.. Δεν είναι δυνατόν.. Να χάθηκαν όλα.. Δ Ε Ν  Μ Π Ο Ρ Ε Ι !!! Δεν γίνεται να χάθηκαν τα συναισθήματα τόσο εύκολα..Δεν θέλω να κοιμηθώ! Δεν θέλω να φάω! Δεν θέλω να πάρω τα φάρμακα μου! Δεν θέλω τίποτα. Το μόνο που θέλω είναι να πίνω και να κλαίω..Ναι, είμαι αυτοκαταστροφικός. Πώς είναι δυνατό να.. αλλά δεν.. Σ’ μένα που έχω περάσει τόσα πολλά; Σ’ εμένα; Πως είναι δυνατό; Εγώ που δεν το έβαλα κάτω; Που ακόμα προσπαθώ..Μα να μην έχεις να μου προσάψεις τίποτα εγωισμέ; Πονάω..Όλοι μου λένε ότι πρέπει να φανώ δυνατός και να συνεχίσω… Η Λένα, μου είπε να αφήσω τα πράγματα όπως είναι.. πως δεν έχει νόημα.. προηγείται η ζωή μου.. και; Πρώτη φορά δεν ξέρω πως να γράψω όσα θέλω.. και έχω τόσα πολλά που θέλω να πω..Έχω τόσα πολλά μέσα μου και παράλληλα νοιώθω τόσο άδεια.. Δεν ξέρω αν πρέπει να στεναχωρηθώ ή να θυμώσω, ειλικρινά..Τα βάζω με όλους και πιο πολύ με τον ίδιο μου τον εαυτό..Δεν αντέχω άλλο! Κουράστηκα. ‘Έχω κι εγώ καρδιά και ψυχή., Τα όρια τα έχω ξεπεράσει εδώ και πολύ καιρό.. Δεν ξέρω τι θα κάνω. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει και δεν θέλω να δώ κανέναν, αν και ξέρω πως κανείς δεν θα με αφήσει στην ησυχία μου. Φοβάμαι! Ξέρω όμως πώς τελειώνει.. Πόσο δύσκολο είναι να πονάς και να θέλεις πραγματικά να σταματήσεις τον πόνο και να μην μπορείς.. Δεν θέλω να σκέφτομαι.. Θέλω μια φορά, να σκεφτώ μόνο τον εαυτό μου και την ψυχή μου, που μου την τσάκισες! Σ’ αγαπάω τόσο πολύ που  ο πόνος είναι αφόρητος.Μ’ αγαπάς τόσο πολύ εγωισμέ που μπορείς να με σκοτώσεις..