Πού να ‘σαι συ.....?

Ούτε φωνή……
Μονάχα απ’ το κύμα ο ήχος που σκάει
Κι η μουσική 
Απ΄ τα βάθη τ’ ονείρου γλυκιά
Ούτε ψυχή
Κι η καρδιά μοναχή δυνατά να χτυπάει
Μόνο η σιωπή 
Μου κρατάει πιστά συντροφιά
Πού να ‘σαι συ
Εσύ λόγια που μου λεγες χίλια
Έχω χαθεί 
στη δική σου γλυκιά προσμονή
Πάμε μαζί
Στα μαλλιά να σου βάλω κοχύλια
Και να μας βρει
Αγκαλιά και τους δυο το πρωί
Ούτε κερί
Μόνο φως το φεγγάρι σαν σβήνει το δείλι
Λούζει την γη την πανέμορφη τούτη βραδιά
Ούτε φιλί
Μόνη γεύση στο στόμα η αρμύρα στα χείλη…!!! 

Κάθε βράδυ...

Κάθε βράδυ κλείνομαι στου δωματίου μου το σκοτάδι
Σκέφτομαι και ονειρεύομαι, στεναχωριέμαι μα συνέρχομαι
Κόβω κομμάτια τι καρδιά μου όταν σκοτώνω τα όνειρα μου
Φοβάμαι τόσο τι σκιά μου γιατί κοιτάει την ματιά μου
Φοβάμαι τόσο τα όνειρα μου γιατί πληγώνουν τη καρδιά μου..!!

Σε κάθε σταυροδρόμι.......

Σε κάθε σταυροδρόμι που περνάμε στο μονοπάτι της ζωής, 
η μοναχική και μοναδική μας ψυχή συναντά αμέτρητες παρόμοιες ψυχές. 
Κάποιες από αυτές προχωράνε μπροστά μας, 
κάποιες μας ακολουθούν. 
Μερικές μας ρίχνουν κάτω προσπαθώντας να είναι ανώτερες 
και άλλες μετριόφρονες μας ακουμπάνε, 
απαλά και σιγανά μέχρι να γίνουν ένα μ' εμάς 
χωρίς καν να το καταλάβουμε. 
Αυτές οι ψυχές είναι οι αληθινές αδελφές ψυχές, 
αυτές που δεν χρειάζεται να τους πείς, να τους μιλήσεις καν. 
Αυτές που εξωτερικεύουν τα πάντα, 
τον αληθινό σου εαυτό χωρίς να προσπαθούν. 
Αυτές οι ψυχές μένουν, αυτές ευχαριστώ γι' αυτό που είμαι, 
μ' αυτές θέλω να βαδίζω μαζί, στο ίδιο μονοπάτι, αιώνια....