Θυμάμαι…

Θυμάμαι…
παιδί ήμουν και φοβόμουν το σκοτάδι…
Τρόμαζα…
σαν ''έχανα'' την ζεστή αγκαλιά της γιαγιάς μου...
Έπαιζα...
κυνηγώντας στο πέταγμα τους τα πουλιά…
Ταξίδευα...
φτιάχνοντας χάρτινα χρωματιστά καραβάκια…
Έφευγα…
στις φαντασίας τα στενά έπλαθα όνειρα τρελά…
Δεν θυμάμαι…
τα χρόνια που πέρασαν σαν εικόνα μιας στιγμής…
Δεν τρομάζω…
που στην αγκαλιά σου δεν ζω…
Δεν παίζω…
μα με τα χελιδόνια σου στέλνω φιλιά...
Δεν ταξιδεύω…
σε μια άκρη έχω απομείνει…
Δεν φεύγω…
μα ακόμα τα όνειρα μου είναι τρέλα…
Θυμάμαι...
δυο μάτια σαν φωτιά με χρώμα θαλλασί…
Τρομάζω…
την ύπαρξη μου να φανταστώ χωρίς να ‘σαι εσύ εκεί…
Παίζω…
στην κοιλάδα της ανιδιοτελούς αγάπης σου…
Ταξιδεύω…
στην ψυχής σου τον παράδεισο...
Φεύγω…
στη σκέψη βάζω φτερά να κλέψω λίγο
απ' το λευκό χρώμα της δικιάς σου καρδιάς!!!
Δεν θυμάμαι…
έσβησες το χθες με ‘να χαμόγελο…
Δεν γνωρίζω…
τι θα φέρει ο καιρός αν είσαι εσύ εδώ…
Δεν παίζω…
τα συναισθήματα σου στα χέρια μου παιχνίδι δεν κρατώ…
Δεν ταξιδεύω…
το μόνο ταξίδι μου στο βυθό της δικιάς σου ψυχής…
Δεν φεύγω…
Μένω εδώ!!!
Θα ‘μαι εδώ!!!

Μ’ ακούς??? Θα είμαι εδώ!!!!!!!!

Πεθύμησα…

Πεθύμησα…

Ένα χαμόγελο σου που φτάνει ως τα μάτια σου…

Μια αγκαλιά σου που φτάνει στην καρδιά μου…

Μια ανάσα σου που αγγίζει ως τα βάθη το κορμί μου…

Μια νυχτά δίπλα στη θάλασσα ώσπου να ξημερώσει,

Μια βόλτα ως τα σύννεφα, κι ακόμα παραπέρα…

Μια μέρα που να βλέπω γαλανό τον ουρανό…

Μια σιωπή που να τραγουδά χίλια τραγούδια…

Ένα γέλιο που θα συντροφεύει τη σιωπή …

Έναν καφέ χαζογελώντας το πρωί, έξω απ το οριο του χρόνου…

Ένα φιλί σου που να διαρκεί για χρόνια, κι ας είναι μια στιγμή…

Ένα βλέμμα σου φωτεινό να με κοιτά…

Ένα χάδι από τα ακροδάχτυλα σου…

Ένα πάθος που θα φέρνει τη γαλήνη…

Ένα απομεσήμερο λουσμένο στου έρωτα το φως…

Ένα ηλιοβασίλεμα στην άκρη του γκρεμού…

Έναν έρωτα που θα με ταξιδεύει…

Μια αγάπη που μέσα της το σκοτάδι δε χωρά…

Έναν εαυτό, που δε φορά μαύρα βαμμένα γυαλιά…

Εκείνη που μπορεί να δει το φως που γύρω της υπάρχει…

Εκείνη που δεν κοιμάται με τη θλίψη αγκαλιά…

Εκείνη που το φως έχει στα μάτια, στην καρδιά …

Εκείνη που αγάπη θέλει να δώσει και να πάρει…

Εκείνη που στο γκρίζο να εμμένει δεν μπορεί…

Εκείνη που ξέρει πότε ειν’ η ώρα που να περιμένει…

Και κείνη την πεθύμησα και όλα…

Μα πιο πολύ, πεθύμησα να ζω………..

Ψάχνω να βρω.......

Πετώ στα σύννεφα
ψάχνω να βρω το τέλειο
μα τέλειο δεν υπάρχει
στα μάτια μου ένα δάκρυ
απογοήτευση στην καρδιά
καταρρακώνεται η ψυχή μου ξαφνικά
ο ήλιος έχει κρυφτεί
και το φως γλιστράει
στα ξένα πάει
μονάχoς στον ουρανό σαν άστρο
λάμπω μα δεν έχω αξία
γιατί είμαι μόνος
απροστάτευτος και βουρκωμένος
ψάχνω να βρω κάποια
να με κάνει να λάμψω πραγματικά
σαν διαμάντι να φτάσω ψηλά
να αποκτήσω της ζωής την ουσία
ήπιε ο ουρανός και μέθυσε
όλα έχουν γίνει χρώμα μπλαβί
σκοτείνιασε γύρω και μοιάζει ο ουρανός με μια κόλαση
που σωτηρία αναζητεί
στάλες βροχής βρέχουν το πρόσωπο
ιδρώτας κυλά στο σώμα μου
που κουρασμένο αναζητά ένα σύννεφο να ξαπλώσει
να ξεκουραστεί
το τέλειο δεν παύει να επιθυμεί
και γύρω όλα μοιάζουν πολύ μυστηριώδη
δεν άντεξα άλλο και έκλαψα
για πρώτη φορά
με ραγισμένη καρδιά
τις αμαρτίες μου ομολογώ
και σαν πουλί πετώ
τον ουρανό καθαρίζω
απ' τα σύννεφα που τον έχουν γεμίσει
θέλω ξανά να τον κάνω
γαλανό και λαμπερό
με τον ήλιο βασιλιά
και τα άστρα διαμάντια
κι εγώ βάζω δυο φτερά
και συνεχίζω να πετώ
με της αγάπης το ρυθμό
ψάχνω να βρω εσένα
που είσαι το τέλειο για μένα...

Τέλος......

Τέλος...

Με μιαν αγκαλιά...

Ένα ατελείωτο φιλί...

Έναν έρωτα που εγκυμονεί...

Ανάμεσα στο πάθος και την ηδονή...

Τέλος...

Η ψυχή δακρύζει...

Το μάγουλο καίει...

Τα μάτια θολά ...

Βλέμμα απλανές...

Πνευμόνια σκοτεινά....

Από αναθυμιάσεις πυκνές...

Εγκλωβίζοντας επιθυμίες...

Ανυπεράσπιστες στο αόρατο όνειρο...

Και μεις μονάχα δακρύζουμε...

Και μεις μονάχα υμνούμε...

Την αγάπη μέσα από το γυαλί...

Μονάχα από κεί την ζούμε...

Λαθραίοι θεατές από το πουθενά...

Με ιστορίες κατεψυγμένες από συναίσθημα...

Τραγούδια χαλασμένα σκορπίζουν τριγύρω...

Επιτίθονται στην σκληρή αδιαφορία μου...

Γλιστρούν από τα αυτιά...

Κυλούν στο δάπεδο τεμαχισμένα...

Ξεψυχούν άηχα...

Οι νότες τραυματισμένες αιμορραγούν...

Πατώ δυνατά την ντο και την ρε...

Ενσωματώνονται νεκρές στις ίνες του χαλιού...

Αφανίζονται...

Κι η ψυχή τραγουδά θλιμμένη...

Ανάμεσα σε ψυχρά πλήκτρα...

Γλιστρά σε γωνίες από γράμματα...

Συνθέτοντας ασυνείδητα λέξεις, προτάσεις...

Να διαβάσω και να διαβάσεις ...

Λόγια από Ψυχής...

Κι εσύ κρύβεσαι πίσω από άλλες οθόνες...

Σκορπάς χαμόγελα ανακατεμένα με το σκοτάδι...

Λόγια που σχηματίζουν ριπές...

Πυροβολείς εν ψυχρώ την ζωή...

Απαγχονίζεις την αόρατη αγάπη...

Στην θηλιά σου αυτοκτονούν χλωμά συναισθήματα...

Κι εγώ χαμογελώ με ψευδαισθήσεις...

Τέλος...

Τώρα χειροκροτήστε

Δοξάστε την γαμημένη μου ψυχή...

Σιωπήστε στο πέρασμά της...

Ειρωνευτείτε για το πέταγμά της...

Ντύστε την με ξεφτισμένες κολακείες...

Κρεμάστε την στον τοίχο...

Με τα καρφιά της σκέψης σας...

Πυρπολήστε τα φτερά της...

Εσύ σκόπευσε στο κέντρο...

Πάτα σκληρά την σκανδάλη...

Ενας ακόμη θάνατος...

Από “αγάπη”…

Δοξάστε...

Ειρωνευτείτε...

Χειροκροτήστε...

Μονάχα φωνάξτε δυνατά...

Να σας ακούσει...

Κι αν την συναντήσετε ποτέ...

Σε μια γωνιά θα στριμωχτώ...

Για λίγο...

Βουβός θεατής…

Απλά...

Να την γευτώ...

Μετά...

Θα χαθώ...

Χωρίς την αγάπη...

Μην ανησυχείτε...

Είναι καιρός που έφυγε...

Με προκαλεί...

Η καρδιά αγανακτεί...

Μα…

Μια κατάθεση ψυχής...

Δεν αρκεί...

Να ζωγραφίσει...

Για την Αγάπη...

Ένα τεράστιο...

Τέλος...

Χάνομαι, σκοντάφτω, παραπατάω

Περπατώ με τη σκέψη στο πουθενά
ο αέρας δυνατός μου μπερδεύει τα μαλλιά.
Περπατώ ήρεμα με τα μάτια κλειστά
και κυλάνε στα μάγουλα τα δάκρυα καυτά.
Το σκοτάδι της νύχτας είναι η ψυχή μου
και πλανιέται παντού μέσ' τη ζωή μου.
Χάνομαι, σκοντάφτω, παραπατάω
περπατώ κι ας μην ξέρω καθόλου που πάω.
Φυσά δυνατά, την ακούω,,, γελά
η φωνή της μου τρυπάει χωρίς οίκτο την καρδιά.
Το βλέμμα μου στρέφω να την αντικρίσω
με λίγη αγάπη το κορμί μου να ραντίσω.
Το μυαλό μου κολλημένο στο άγγιγμά της
όταν με φίλαγε και γινόμουν δικος της.
Τα πόδια μου… τρέμουν, νιώθω αδυναμία
με πνίγουν οι λυγμοί, θλίψη, φοβία.
Δεν την βρίσκω πουθενά, δεν είναι κοντά μου
με λατρεύει μόνο, στα όνειρά μου.
τελείωσαν όλα κι αυτό το βράδυ
τα παρέσυρε ο άνεμος μέσ' το σκοτάδι.........