Χάνομαι, σκοντάφτω, παραπατάω

Περπατώ με τη σκέψη στο πουθενά
ο αέρας δυνατός μου μπερδεύει τα μαλλιά.
Περπατώ ήρεμα με τα μάτια κλειστά
και κυλάνε στα μάγουλα τα δάκρυα καυτά.
Το σκοτάδι της νύχτας είναι η ψυχή μου
και πλανιέται παντού μέσ' τη ζωή μου.
Χάνομαι, σκοντάφτω, παραπατάω
περπατώ κι ας μην ξέρω καθόλου που πάω.
Φυσά δυνατά, την ακούω,,, γελά
η φωνή της μου τρυπάει χωρίς οίκτο την καρδιά.
Το βλέμμα μου στρέφω να την αντικρίσω
με λίγη αγάπη το κορμί μου να ραντίσω.
Το μυαλό μου κολλημένο στο άγγιγμά της
όταν με φίλαγε και γινόμουν δικος της.
Τα πόδια μου… τρέμουν, νιώθω αδυναμία
με πνίγουν οι λυγμοί, θλίψη, φοβία.
Δεν την βρίσκω πουθενά, δεν είναι κοντά μου
με λατρεύει μόνο, στα όνειρά μου.
τελείωσαν όλα κι αυτό το βράδυ
τα παρέσυρε ο άνεμος μέσ' το σκοτάδι.........