Θα πρέπει να τα ένιωσε.....

Το σκοτάδι αγκάλιαζε τον ουρανό
και η φωνή σταδιακά χαμήλωνε
ώσπου έγινε ψίθυρος
και μετά απλά αναφιλητό.
Άραγε θυμάται ακόμα όσα έγραψα για κείνη;
Σκέφτομαι τώρα εγώ,
αν τελικά έμειναν λόγια έξω απ την καρδιά.
Την τρόμαξε η πραγματικότητα.
Δεν ήθελε την πραγματοποίηση,
της έκλεψα το δικαίωμα να ονειροπολεί
αφού όλα
όλα τα έκανα να συμβούν.
Το όνειρο πήρε μορφή.
Αυτός λοιπόν είναι ο έρωτας;
Τώρα που τίποτα δεν τον καλεί,
τώρα άραγε να συμβαίνει;
Η αγάπη είναι προετοιμασία, αναμονή
πάθος για δημιουργία.
Ο έρωτας τελικά είναι διαδρομή και όχι προορισμός.
Θα πρέπει να τα ένιωσε,
πρέπει να το ένιωσε
αυτό το πάθος για όσα έγραψα για κείνη...