Απλά υπήρχα, κι όλοι λέγαν ότι ζούσα.
Δεν το κατάλαβε κανείς πραγματικά,
πως κάθε όνειρο φτηνά το ξεπουλούσα
για να αγοράζω τις ελπίδες μου ακριβά.

Κομματιασμένος, κι όλοι λέγαν πως αντέχω.
Σ'αυτό το θέατρο ήμουν πάντα ο δυνατος.
Κανείς δε ρώτησε τί έχω,τί δεν έχω,
πιστεύαν μόνο όσα βλέπαν στη σκηνή.

Πόσο απότομα τα νιάτα μου γεράσαν!
Αρκεί που έκανα τους άλλους να γελούν.
Δε μετανιώνω για τα χρόνια που περάσαν

Αλλα για τα χρονια που θα ερθουν.......