ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΟΥ......

Κρύβεσαι από τους φόβους σου. Από αυτό που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός…. Κρύβεσαι από αυτό που τώρα ζεις, για να ζήσεις μία ζωή που το μόνο που κάνει είναι να υπόσχεται… χωρίς να έχεις την σιγουριά για αυτή της την υπόσχεση… Κρύβεσαι από’τι σε κάνει να πιστεύεις…να νιώθεις πώς υπάρχεις και παραδίνεσαι χωρίς να δώσεις τη μάχη που αξίζει ο εαυτός σου… Μιλάς για ειλικρίνεια και ότι είναι το μόνο που ξέρεις πως θέλεις από’σένα τον ίδιο, από τους άλλους… ακόμα και από την ίδια τη ζωή… Μα αφού δεν την αντέχεις… Δεν μπορείς την τόση αλήθεια! Εκεί που νομίζεις πως θα σου ανοίξει τα φτερά για να πετάξεις, κρύβεσαι μόλις έρχεται για να σε ταξιδέψει σε άγνωστα για’σένα μέρη…. Θες δίπλα σου ανθρώπους αληθινούς, αλλά μόλις μάθεις την αλήθεια τους, την κάνεις γιατί δεν ξέρεις πώς να τους αντιμετωπίσεις… Τα λόγια είναι περιττά όταν ακόμα και εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις τί αντέχεις να αντέξεις από την ίδια τη ζωή… Οι άνθρωποι γύρω μας έχουν μία δική τους αλήθεια για να ζουν. Και αυτή η αλήθεια είναι τόσο μοναδική όσο και τα δαχτυλικά αποτυπώματα τους… Ο καθένας ξέρει μόνο, γιατί ενεργεί έτσι στη ζωή του. Και εγώ το μόνο που θέλω να ξέρω είναι όχι η αλήθεια τους, αλλά το…ψέμα τους… Γιατί μόνο τότε θα καταλάβω τη ζωή τους. Γιατί μόνο τότε θα μπορώ να ανεχτώ τις πράξεις και τα λόγια τους… Δεν θέλω την αλήθεια κανενός, γιατί ξέρω πώς δεν την αντέχω τόση ειλικρίνεια… Ξέρω, πώς θα φύγω γιατί πολύ απλά κάτι που δεν το καταλαβαίνεις….δεν το πιστεύεις!!!... Άσε με λοιπόν στο παραμύθι μου. Σε αυτό που εγώ έπλασα με το μυαλό μου, με τους πρίγκιπες και τις βασίλισσες μου… Άσε με να πιστέψω πως το παραμύθι μου θα έχει ωραίο τέλος και σε παρακαλώ… μην μου το χαλάς…ακόμα και αν αποδειχτεί πως η μόνη του αλήθεια…ήταν το ψέμα του!!!.... …Μείνε μαζί μου…και μη μου φεύγεις…. ….θέλω να στο διαβάσω……..