Τάσεις Αυτογνωσίας

Κάποτε, πριν καιρό, τότε που ήμουν ώριμος…
Τότε που σκέφτηκα να βρω τον εαυτό μου…
Να καταλάβω ποιος είμαι… Τι είμαι… Γιατί είμαι…
Τότε κοίταξα τον εαυτό μου…
Με τον καθρέφτη της λογικής αυτογνωσίας ως εργαλείο αναζήτησης…

Είδα πως ήμουν αγγελος… Μα αυτό ήταν πολύ εύκολο για να’ ναι αληθινό…
Είδα πως ήμουν δαίμονας… Μα αυτό ήταν πολύ προφανές για να’ ναι αληθινό…
Είδα πως ήμουν βασιλιάς… Μα αυτό ήταν πολύ μάταιο για να ταιριάζει με τα θέλω μου…
Είδα πως ήμουν σκλάβος… Μα αυτό ήταν πολύ εθιστικό για να ταιριάζει με τα θέλω των άλλων…
Είδα πως ήμουν όμορφος… Μα αυτό ήταν πολύ άσχημο για τον εγωισμό των άλλων…
Είδα πως ήμουν άσχημος… Μα αυτό ήταν πολύ όμορφο για τον εγωισμό μου…
Είδα πως ήμουν ζωντανός… Μα αυτό ήταν πολύ αδύναμο για τις δυνάμεις μου…
Είδα πως ήμουν πεθαμένος… Μα αυτό ήταν πολύ δυνατό για τις αδυναμίες μου…
Είδα πως ήμουν δημοφιλής… Μα αυτό ήταν πολύ μοναχικό για τον φίλο που είχα μέσα μου…
Είδα πως ήμουν άγνωστος… Μα αυτό ήταν πολύ κοινωνικό για τον εχθρό που είχαν οι άλλοι μέσα τους…
Είδα πως ήμουν λογικός… Μα αυτό ήταν πολύ τρελό για όσους με ήξεραν…
Είδα πως ήμουν τρελός… Μα αυτό ήταν πολύ λογικό για όσους δεν με ήξεραν….
Είδα πως ήμουν περήφανος… Μα αυτό ήταν πολύ κοινότυπο για τον κόσμο τους…
Είδα πως ήμουν ταπεινός… Μα αυτό ήταν πολύ κοινότυπο για τον κόσμο μου…

Σκέψεις… Πολλές σκέψεις…
Τελικά σταμάτησα…
Δεν ήξερα τον εαυτό μου… Ξαφνιάστηκα…

---

Κάποτε, πριν καιρό, τότε που ήμουν άνθρωπος…
Τότε που ένιωσα να βρω τον εαυτό σου…
Να καταλάβω ποια είσαι… Τι είσαι… Γιατί είσαι…
Τότε κοίταξα τον εαυτό σου…
Με τον καθρέφτη του παράλογου έρωτα ως εργαλείο αναζήτησης…
Τότε…
Τότε βρήκα τον εαυτό μου…
Ποιος είμαι… Τι είμαι… Γιατί είμαι…
Τότε κατάλαβα ποιος είμαι…
Κατάλαβα πως είμαι το σκοτάδι ανάμεσα σε σένα και τη σκιά σου…
Να κοιτάζω, να χαϊδεύω… Πάντα τη σκοτεινή πλευρά σου…
Κι αν όλα τα φώτα γύρω σου σβήσουν και το σκοτάδι σε καλύψει…
Τότε θα είμαι όλος ο κόσμος σου…